درباره شاملو ، از نامه اخوان به حسین رازی

اخوان به دوستش می نويسد: "اخيراً يک سالی است که ( شاملو) يک زن ديگر گرفته است به نام خانم دکتر طوسی حائری، زن زبر و زرنگ و فاميل داری است. چند سالی هم فرانسه بوده و گويا از همان دکترهای کذايی باشد، گرچه سنش مناسب شاملو نيست چون به نظر چهل و پنج سالی با کم و زيادش از سن شريف می گذرد، ولی می دانی که احمد با اين طايفه از نسوان يعنی خواتين از چهل و پنج به بالا سابقه معرفت و الفت بيشتری دارد. اين زن به درد احمد می خورد؛ خونگرم و مردمدار است و احمد را از ولگردی ها و شب زنده داری های وحشت آور که من هنوز مبتلای آنم، نجات داده است. وسايل کار برايش فراهم آورده: خانه نسبتا راحتی، کتابخانه ای، و امتياز مجله ای که احمد بتواند ذوقش را اعمال کند و کرم مطبوعاتی اش را بخواباند، خرجش را هم می دهد و يکی از خويشان زنش بيست سی هزار تومانی گذاشته است که مجله را از اين محل در می آورند اگر احمد نعل نپراند و از اين شاخ به آن شاخ نپرد ممکن است مجله بگيرد و به نان و نوايی برسند وگرنه هيچ. من هم گاهی کمکش می کنم چون به قول تهرانی ( م. آزاد) "اين آخرين تير ترکش احمد است". طفلک تا به حال به هزار در زده و شکست خورده، خدا کند اين بار گليمی از موج در ببرد."